الگوی تجویز دارو در سالمندان مقیم آسایشگاه های شهر تهران (مقاله برگرفته از پایان نامه دانشجویی)

اهداف: افراد سالمند در قیاس با دیگر گروه های سنی،بیشتر به بیماری مبتلا شده و دارو مصرف می کنند.با توجه به آسیب پذیری سالمندان مقیم آسایشگاه، مصرف دارو در آن ها اهمیت بیشتری پیدا می کند. این مطالعه با هدف بررسی تعیین الگوی تجویز دارو در سالمندان مقیم آسایشگاه های شهر تهران انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، اطلاعات دارویی 170 نفر سالمند مقیم آسایشگاه، که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی دو مرحله ای انتخاب شده بودند، استفاده شد. برای جمع آوری داده ها از پرونده بیماران و مصاحبه با پرستار وپزشک و تکمیل پرسشنامه مورد نظر استفاده گردید. داده های حاصل با استفاده از شاخص های میانگین و پراکندگی توصیف، و با استفاده از آزمون های مجذور خی، تی تست، و فیشر تحلیل شد. برای این منظور نرم افزار آماری spss نسخه 16 به کار گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی سالمندان نمونه گیری شده 2/4±79/75 سال، و 64/7درصد آنها مونث بودند. 62/4درصد بیش از 5 قلم دارو دریافت می کردند. میانگین اقلام دارویی تجویز شده 7/55 بوده و دامنه اقلام از 1 تا 19 گسترده بود. قرص ها با 98/2درصد، داروهای تزریقی با 20/6درصد، قطره ها با 13/5درصد، شربت با 8/8درصد، اسپری با 6/5درصد و پماد و شیاف با 2/9درصد بیشترین اشکال دارویی مصرف شده بودند. گروه دارویی سیستم اعصاب مرکزی بالاترین درصد فراوانی مصرف را داشت و پس از آن ویتامین ها، داروهای قلبی-عروقی، داروهای خونی(ضد انعقادها) و داروهای گوارشی قرارداشتند. پرمصرف ترین داروها عبارت بودند از ویتامین ها (81/2درصد)، آسپرین (37/64درصد) و آلپرازولام (22/35درصد). بین گذراندن دوره های آموزشی سلامت سالمندان و میانگین اقلام دارویی تجویز شده رابطه معنی داری وجود نداشت (p=0/054). دارا بودن تخصص پزشکی در میانگین اقلام دارویی تجویز شده تفاوتی را ایجاد نمی کرد (p=0/068)  ولی ارتباط معنی داری بین داشتن و نداشتن بیمه و تعداد اقلام دارویی تجویز شده وجود داشت (p=0/05). نتیجه گیری: تدوین و برگزاری برنامه های آموزشی داروشناسی سالمندی برای پزشکان ونظارت بیشتر بر روی مراکز مراقبت از سالمندان می تواند تاثیر مناسبی در اصلاح فرهنگ تجویز دارو داشته باشد.